Obraz Matki Bożej Harbutowickiej

Prawdziwym i nieocenionym skarbem kościoła w Harbutowicach jest przepiękny obraz Najświętszej Maryi Panny, „do którego lud tak miejscowy jak i z sąsiednich miejscowości wielki żywi kult i szczególniejsze ma nabożeństwo, dowodem czego jest, iż z okolicznych wsi niekiedy na intencję osób chorych lub nieszczęściem dotkniętych na Mszę św. ofiary przynoszą”¹.

W dolnej części obrazu widnieje napis:

Hoc nomie vinces: Magna Parens eius, lechle dum adsit Regina. A.D. 1675

[To imię zwycięża: Wielka Rodzicielka nasza, dana nam Królowa. Rok Pański 1675].

Być może obraz powstał wcześniej, ponieważ został namalowany przez nieznanego malarza według reguł sztuki bizantyjskiej.

Obraz przedstawia Matkę Bożą w półpostaci, z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Prawą ręką o subtelnych, długich palcach wskazuje na Jezusa, który ma swe uszko odsłonięte na Jej słowa. On, który słyszy nasze modlitwy i prośby, wskazuje na Maryję, jakby nam mówił: „Najpierw do Matki się uciekajcie, Jej swe zmartwienia wypowiadajcie”. Lewą ręką Jezus, tak jak małe dzieci, z ufnością chwyta otulającą Go matczyną dłoń. To wielce wymowny gest: Kto się Maryi będzie trzymać, ten nie straci wiary. Łatwiej wytrwa w dobrych postanowieniach, łatwiej wówczas będzie mógł znieść chorobę, cierpienie, osamotnienie.

Dziecię Jezus stopki opiera na płaszczu Matki. Ubrane jest w czerwoną sukienkę, okrytą złotym płaszczem. Delikatna szata opada miękkimi kaskadami w dół. Okrągłą buzię zdobi rumieniec. Szeroko otwartymi oczami tak jak Matka patrzy na modlących się wiernych. Na dziecinnej twarzyczce maluje się szczera radość i szczęście, ponieważ poprzez Maryję może pomóc temu, kto ufa Jego miłosierdziu. Głowa Jezusa i głowa Maryi otoczone są złotymi aureolami. Majestatu królewskiego dodają Matce i Synowi misternie wykonane korony, wysadzane drogocennymi kamieniami.

Z przedziwnie pięknej, młodziutkiej twarzy Matki Najświętszej również promieniuje dobroć, która napełnia człowieka ufnością w Jej wspomożenie u Najwyższego. Jej macierzyński wzrok przenika do serca każdego dziecka Bożego. Przenikliwie patrzy okolonymi wyrazistym łukiem brwi, dużymi oczyma na modlącego, gdziekolwiek się on znajduje w kościele. Piękno Jej twarzy urzeka ludzi. Gładkie czoło, delikatnie zarysowany nos i podbródek, lekko zaróżowione policzki, śliczne usta z leciutkim, pogodnym uśmiechem nadają Jej twarzy niezwykłej świeżości i wdzięku.

Maryja jest ubrana w czerwoną sukienkę i ozdobiony na brzegach złotym lamowaniem granatowy płaszcz. Na Jej prawym ramieniu widnieje sześcioramienna, złota gwiazda. Oprawy tej dopełnia złote wykończenie sukni wokół szyi. Poły płaszcza, przerzucone przez zgięte w łokciu ręce opadają swobodnie.

To cudowne oblicze mobilizuje do modlitwy, czyli szczerej modlitwy z Niepokalaną i Jej Synem, zachęca do powierzenia Jej wszelkich trosk i radości, błagań i podziękowań. Piękna, kochająca, od wieków nam dana, cudowna, zasłuchana w szept modlitw jest Matka Boża z Harbutowic. (B)

Przypis